ale to nie do końca jest kwestia samozaparcia. Ja jak zwykle podam analogię do uzależnienia od alkoholu. Bardzo wielu alkoholików rzuca picie na post, adwent, sierpień itp i w ich mniemaniu ma to dowieść rodzinie, otoczeniu i im samym że jak chcą to proszę bardzo, potrafią świetnie panować i kontrolować swoje picie. Tymczasem dla terapeutów jest to właśnie książkowy objaw uzależnienia. Bo owszem na czas postu pełna kontrola ale po świętach totalny brak kontroli.
U mnie niestety jest podobnie. Przez pewien okres pełna kontrola po czym wajcha się przestawia i przychodzi faza na chleb i wieprzowinę i nic na to nie potrafię poradzić choć wierzcie mi niczego bardziej nie pragnę. I codziennie obiecuję sobie, że dzisiaj to już będzie wszystko jak książka pisze albo od jutra to już nie tknę tego czy owego i niestety nic z tego nie udaje się zrealizować do momentu aż wajcha się znowu przestawi i wtedy się zastanawiam o co chodzi? Przecież trzymanie diety jest proste i nie wymaga prawie żadnego wysiłku.
Alkoholicy i inni anonimowi holicy uważają, że abstynencja jest łaską, darem od Siły Wyższej i ja się z tym zgadzam. I trzeba ogromnej pokory aby to zaakceptować i tą łaskę przyjąć.
Tyle, że alkoholik może po prostu przestać spożywać alkohol a uzależniony od jedzenia nie. Przynajmniej tak się obecnie uważa choć bretarianie nieśmiało pokazują że może to jest zupełnie inaczej. Mam cichą nadzieję że tak jest bo mnie jedzenie szkodzi.
ze śliwek też można.
Głodna jestem, ale jak pomyślę, że mogę tylko ogórki, to mi się odechciewa.
Jak tylko chcesz, to jesteś zmotywowana i konsekwentna. Mogę ci tylko pozazdrościć samozaparcia 
), Zuzi nie smakuje. W ogóle nie lubi gotowanych warzyw (wszystkie zupy odpadają). Jemy same surowizny. Był już solony ogórek, teraz obiad: papryka i marchewka pokrojone w paski. Żyć nie umierać