Z chwilą podjęcia decyzji, że odstawiam insulinę i postanawiam dietą trzymać cukry na takim poziomie, aby insulina zewnętrzna nie była mi potrzebna, każde, ale to każde odstępstwo od zasad przeze mnie opisanych, podnosi mi cukry (Dekalog eMMy: część I, II, III).
Kiedy byłam na intensywnej insulinoterapii (w szpitalu razem z diagnozą „cukrzyca typu 1 insulinozależna” dostałam w pakiecie insulinę krótko i długodziałającą) tak zwane małe grzeszki były z automatu wyrównywane przez insulinę całodobową.
Decyzja trzymania cukrów dietą przy cukrzycy typu 1 insulinozależnej wymaga wręcz laboratoryjnego przyglądania się każdemu kęsowi jaki trafia do moich ust.
Dlatego tak ważne jest zrozumienie, o co w tych zasadach chodzi.
Każdy z nas jest wyjątkową istotą. Z wyjątkowym, jedynym w swoim rodzaju organizmem i jego reakcjami. Mimo, że łączy nas wiele, ponieważ choroby autoimmunologiczne, do których zalicza się cukrzyca typu 1, mają wiele wspólnego, niestety nie ma jednego jadłospisu, który byłby złotym środkiem dla wszystkich.
Dlatego tyle wpisów poświęcam na tłumaczenie, dlaczego raz żółtka potrafią trzymać mi cukier, a po tygodniu ich codziennego jedzenia sprawić, że nie mam ochoty przyznawać się do wyniku mojego cukru porannego. Wręcz mam wrażenie, że mój glukometr stał się moim wrogiem… To jest jedna z tych rzeczy, która nas łączy ;P
Rozumiem, że pilnowanie tych wszystkich zasad, o których wspominam, to jakiś kosmos, zwłaszcza na początku. Że niby zjedzenie kurczaka, boczku i jajecznicy jednego dnia ma jakieś znaczenie?
Cóż, jak ktoś jest gotowy, żeby to sprawdzić, okazuje się, że ma. Jak ze wszystkim na początku pojawiają się wątpliwości. Postanowiłam napisać o kilku najczęściej zadawanych mi ostatnio pytaniach. Czytaj dalej Co podnosi cukier →
