Naukowcy od dawna korelują wyniki różnych badań z osiąganą przez nas długością życia. Niektóre z tych zależności są słabsze, inne są silniejsze. Trafiłem niedawno na badanie, z którego wynika, że najważniejszym wyznacznikiem długowieczności może być masa mięśniowa.

Mowa o badaniu Muscle Mass Index As a Predictor of Longevity in Older Adults {1}, które wydaje się rzucać nowe światło na zależność życia od masy ciała, a szczególnie mięśni i tkanki tłuszczowej.

Autorzy podkreślają, że do tej pory nie było zgodności pomiędzy badaniami wiążącymi masę ciała z długością życia. Ogólny trend – „im grubszy, tym krócej żyje” nie jest jednoznaczny i są wyniki badań przeczące mu, szczególnie tych opartych na starszych osobach.

Biorąc pod uwagę bardzo ogólne badania, to mamy jasną zależność – im większa masa ciała, tym krótsze życie. Jednak gdy uwzględniamy tylko starsze osoby, to ta korelacja zanika albo jest wręcz odwrotna.

Według naukowców brakującym ogniwem jest masa mięśniowa. Możemy mieć dwie różne osoby o tej samej masie ciała, ale jedna będzie mieć dużo mięśni, a druga głównie tłuszcz.

W badaniu posłużono się wyznacznikiem podobnym do BMI, z tym że uwzględniono tylko masę tkanki mięśniowej (podzieloną przez wzrost do kwadratu).

Naukowcy obserwowali od 2014 roku 3659 Brytyjczyków w wieku 55 lat i więcej. Wykluczono osoby, które miały niedowagę albo zmarły wkrótce po rozpoczęciu obserwacji (czyli upraszczając: wychudzonych staruszków).

Masę mięśni była wyznaczana metodą impedancji bioelektrycznej (BIA) – jest to prosta, szybka i jedna z coraz częściej stosowanych metod oceny składu ciała.

U każdego z badanych naukowcy wyznaczyli odpowiednik BMI, używając tylko masy mięśni, a nie całego ciała, a następnie uszeregowali badanych na 4 ćwiartki według wartości tego indeksu.

Ćwiartka z najmniejszą ilością mięśni miała ryzyko śmierci 58% w czasie obserwacji, kolejne grupy w kolejności do wysokiej masy mięśniowej miały ryzyko śmierci 51,9%, 41,3% i 40,8%.

Osoby z najmniejszą ilością mięśni miały o połowę większe ryzyko śmierci od osób z największą. Co ciekawe, nie musimy tych mięśni mieć dużo!

Wśród połowy badanych z wyższą masą mięśni śmiertelność była bardzo zbliżona. Wydaje się więc, że to nie duża ilość mięśni wydłuża nam życie, co ich brak je skraca.

Różnica w tym badaniu (40,8% do 58%) jest naprawdę duża, a wiele innych badań wiążących długość życia z poziomem insuliny, glukozy, cholesterolu, trójglicerydów w krwi albo z innymi czynnikami nie pokazuje tak silnych zależności.

Wydaje się więc, że masa mięśniowa może być jednym z najważniejszych wyznaczników długowieczności. Można nawet zaryzykować tezę, że może być ważniejsza od jakości odżywiania.

Droga czytelniczko, drogi czytelniku – na pewno robisz wiele, by wyeliminować szkodliwe „pokarmy” i zastąpić je zdrowym i odżywczym jedzeniem.

Pamiętaj jednak, że jak zaniedbasz swoje mięśnie, to wysiłki skupione na jedzeniu będą bezwartościowe i nic nie dadzą.

Jest to szczególnie ważne u osób, które skończyły 40 lat i u których sarkopenia {2} staje się coraz to poważniejszym problemem.

Malejące z wiekiem zdolności trawienia i przyswajania aminokwasów oraz powszechna w mediach nagonka na mięso i pokarmy zwierzęce mogą łatwo doprowadzić do tego, że nie będziesz jeść wystarczająco dużo białka.

Ćwiczenia fizyczne z wiekiem stają się trudniejsze, a ich celem nie jest wzrost tkanki mięśniowej, a raczej jej utrzymanie. To ważne – od tego zależy (statystycznie), ile pozostało nam jeszcze życia.

Powodzenia i wytrwałości!

Czytaj więcej: Dieta paleo | Paleo dla początkujących | Efekty diety paleo | Żywieniowe fakty i mity | Dieta na… | Paleo dla dzieci? | Styl życia paleo