Entliczek – pentliczek, czerwony stoliczek,
A na tym stoliczku pleciony koszyczek.
W koszyczku jabłuszko, w jabłuszku robaczek (…)
Entliczek Pentliczek, Jan Brzechwa

Mój ulubiony wierszyk, który przypominałam sobie pod koniec wakacji, gdy zbierałam jabłka w ogródku. Jak tylko pojawiały się, niepryskane, najzdrowsze jakie mogą być – prosto z drzewa. A jak był robak albo ślady dziobów ptaków na skórce, wiedziałam, że jest to podpis: gotowe do spożycia, potwierdza: Matka Natura.

Przez dwa miesiące byłam jak ten robaczek z wierszyka:

a w karcie (…) jest zupa jabłkowa i knedle z jabłkami,
Duszone są jabłka, pieczone są jabłka
I z jabłek szarlotka, i kompot, i babka!
Entliczek Pentliczek, Jan Brzechwa

Celebrowałam każde jabłko, które zebrałam. Były to jedyne owoce, które mnie nie uczulały.

W pewnym momencie weszła do Polski moda na konserwanty, pestycydy, wzmacniacze smaku, które zaczęły stanowić nieodzowny skład owocu. Od tego czasu pojawiła się u mnie alergia. Reakcja natychmiastowa: usta opuchnięte jak u glonojada (czyli jak u większości polskich celebrytek), wysypka.
Czasami śmiałam się, że mogę być testerem zdrowego żywienia.
Najbardziej zdziwiłam się, jak w sklepie ze zdrową żywnością, (gdzie za jedno jabłko zimą trzeba zapłacić 5 zł, bo ekologiczne i niby niepryskane) ekspedientka powiedziała: „Pani, teraz to wszyscy wszystko pryszczą. Tylko te ekologiczne mają zdrowszą chemię, ale i droższą, stąd ta cena”.
A to ciekawostka: zdrowsza chemia…

Po cytrusach, jak wymyłam płynem do mycia naczyń, sparzyłam wrzątkiem, moja reakcja była mała albo znikoma. Skąd wiedziałam, że uczulają mnie konserwanty a nie owoc? Wystarczyło, że pojechałam do Grecji. Jadłam pomarańcze prosto z drzewa – nawet nie musiałam myć skórki, nie były niczym pryskane i nie miałam żadnej rekcji uczuleniowej. Zresztą jak coś jest zbierane jak jest zielone, to żeby pięknie wyglądało na półkach sklepowych, potrzebuje kąpieli w regulatorach wzrostu oraz innej chemii. Podobno niektóre „wspomagacze” potrafią poparzyć ręce pracownikom, którzy zbierają takie plony.

Od zachorowania na cukrzycę dowiedziałam się jednej z tysiąca podstawowych zasad: najmniej cukier podnosi owoc ze skórką, obrany – już więcej, obrany i pokrojony – jeszcze więcej. A rozciapany, ugotowany, starty, przerobiony na sok – to najbardziej.
Ja bym jeszcze dodała: a wcale, jak się go nie zje!

Z sokami nigdy nie miałam problemu. Nie przepadałam za nimi. Byłam nauczona pić wodę.
Ale do owoców, to mnie ciągnęło.
Do czasu… zauważyłam, że owoce podnoszą mi cukry, a już jedzone w dniu z białkiem zwierzęcym (będę jeszcze o tym pisać) np. z kurczakiem, cukry nie schodziły poniżej 200 glc.

Zauważyłam, że po owocach potrafię mieć wysokie cukry po godzinie i po dwóch, i następnego dnia rano.
Gdzieś przeczytałam, że skoro je się tłusto, to owoce nie służą i organizm potrzebuje trzech dni, by przejść z diety tłustej (np. dr Kwaśniewskiego) na „raw food” (surowe owoce i warzywa).
Oglądałam na youtube filmiki, jak na diecie „raw food” leczą w Stanach z cukrzycy. Jednak mają własne uprawy, a ja z własnych upraw mam tylko jabłka.

Postanowiłam zrezygnować z owoców.
Herbata zielona z żurawiną, herbata z cytryną… musiały pójść w odstawkę.

Aż pewnego razu, TRACH!! poszło więzadło krzyżowe w kolanie.
O matko, jaka byłam wkurzona. Byłam okropnie wściekła na siebie, że skoczyłam tak niefortunnie.
Głupi skok, a konsekwencje dla mnie straszne: leżenie w łóżku i oszczędzanie nogi. Najbardziej żal mi było treningów boksu.
W końcu znalazłam sport, który mi odpowiadał.
Pokochałam go, za to, co dawał mojemu ciału i psychice. Dwie godziny katorżniczych ćwiczeń. Czułam, że żyję. Cukry po nich miałam 70 glc. No i rękawice… Dopiero przyszły z Pakistanu. Byłam w nich tylko na kilku treningach, nawet nie zdążyłam ich spocić. Ani się nimi nacieszyć.
Ale teraz, to sobie mogę pomarzyć… rehabilitacja, operacja, z rok albo i dłużej nie będę gotowa na takie treningi.
(po zdiagnozowaniu u mnie cukrzycy, wypisując mnie ze szpitala, razem z rozpiską, ile insuliny mam podawać i jak ją zwiększać (!), dostałam informację, że ze sportem to muszę się wstrzymać minimum pół roku… wytrzymałam pół… tygodnia).

Dwa tygodnie leżenia z nogą w górze. A później kolejne o kulach jak inwalida.
Ja, ja która w najgorszym samopoczuciu robiłam 5 km, bo mnie nosiło. Jedyną moją aktywnością była wyprawa do łazienki. Zajmowało mi to na początku tyle, co przebiegnięcie sporego dystansu i byłam równie spocona.

Ale jak już leżałam taka poobijana, to wmawiałam sobie, jak zawsze gdy dopada mnie coś, co mnie zwala z nóg: Pamiętaj, wszystko jest po coś. Nie zmienisz już tego. Stało się.
Nie pomagało.
Teraz wiem, że było to po to, żebym mogła jeszcze bardziej zweryfikować dietę i trafić na paleo protokół autoimmunologiczny. Co to za sztuka zjeść coś, co podnosi cukier i pójść na trening. Żadna. Sztuką jest się nie ruszać, a mieć cukry w ryzach.

I codziennie sobie powtarzałam :

Tyle, że ja z tymi kulami i cukrami, nie mogłam sobie na początku poradzić… Ech…

Postanowiłam wykorzystać sytuację i dać się porozpieszczać, skoro byłam mało sprawna i obolała.
Przyjechała moja siostra – przeciwniczka mojej diety z dużą ilością tłuszczów, wegetarianka, fanka diety „raw food”.
Pomyślałam, co mi szkodzi – kupi, przyniesie, wymyje, poda – co ja będę wybrzydzać.

Rano banan – cukry niezłe, ale już 130- 140 glc. Czyli jak dla mnie, nie do końca dobre. Później 150 gr borówki amerykańskiej – cukry 300 glc po godzinie i po dwóch. Czyli muszę podać insulinę… Przecież nie wstanę i nie pobiegnę… :/
No dobra, może to dlatego, że mam stan zapalny, a wtedy cukry szaleją i podaż insuliny musi być większa. Tak, na bank to jest powód. Jak to sprawdzić? Wystarczyło, że usmażyłam na jednej łyżce oleju 150 gr (opakowanie) mieszanki kiełków na patelni z solą – cukry były do 135 glc. Uff… jest OK. Czyli to nie stan zapalny. A na brzuchu, po podaniu insuliny siniak… Trafiłam w naczynko… teraz to wyglądam jak po niezłym wypadku: brzuch siny, kolano jak bania, łydka fioletowa…

No dobra, dzień drugi: ranne cukry… szkoda gadać. Po bananie, kiwi – masakra, po borówkach – też, grejpfrut- w nim nadzieja, bo najmniej podnosi cukier (sparzony, wymyty w sodzie). Też kiepsko. Znowu insulina. Doposiłkowa, krótkodziałająca. Bazy (długodziałającej ) nie podawałam już od roku. Ale jak tak dalej pójdzie, to będzie trzeba… Zjadłam wieczorem sałatę, rzodkiewkę, ogórki małosolne – cukry do 135glc, czyli to jednak nie stan zapalny.

Eksperymentowałam cztery dni z owocami. Cztery dni musiałam podawać insulinę, żeby zbijać cukry. Stwierdziłam: koniec eksperymentów!!! Owocom dziękuję.
Według powszechnej opinii, w owocach jest bardzo dużo witamin i trzeba je jeść.
Ciekawe, bo ja tam widzę samą chemię. Jem warzywa. W nich też są witaminy, no i nie podnoszą mi tak cukrów.

W pierwszych tygodniach po zdiagnozowaniu cukrzycy, kiedy chodziłam po diabetologach, dietetykach moja lista rzeczy, których nie mogłam jeść, tylko rosła (a i tak była całkiem krótka w porównaniu do tej z dzisiaj), w rozpaczy i z niemocy wykrzyczałam:
To co ja, do diaska, kurczę, mam jeść?!
Tego nie mogę, tamtego nie mogę, mam olej pić?!?!
Teraz wiem, że nie minęłam się dużo z prawdą…

Szkoda mi trochę tych owoców, ale…

(…) ja już nie mogę! Już dosyć! Już basta!(…)
Entliczek Pentliczek, Jan Brzechwa

Pierwszy wpis z tej serii: Ja i moja cukrzyca typu I
Następny wpis z serii: Gdy poranne wstają zorze

eMMa
"Sweet tooth"
lp.pw@htootteewsamme

Czytaj więcej: Dieta paleo | Paleo dla początkujących | Efekty diety paleo | Żywieniowe fakty i mity | Dieta na… | Paleo dla dzieci? | Styl życia paleo