Pewnie znacie to na pamięć. Niezmienne zdanie lekarzy, dietetyków i mądrej pani z TV: cholesterol, szczególnie ten LDL, powoduje choroby serca i zabija. Czy rzeczywiście? Czy natura to rzeczywiście tak urządziła, że jedna z najważniejszych substancji w naszych ciałach (cholesterol) nam szkodzi?

To, co nazywamy cholesterolem i mierzymy, to są tzw. lipoproteiny w krwi. Lipoproteiny {1} to złożone cząsteczki, które umożliwiają transport tłuszczu (który normalnie nie rozpuszcza się w wodzie) w krwi .

Lipoproteiny to nie tylko ten „cholesterol”, należą do nich także różne enzymy, przenośniki białkowe, antygeny, białka strukturalne, a także, co ciekawe, niektóre toksyny. Nasze ciała produkują każdego dnia około 1,2 g cholesterolu dla najważniejszych procesów życiowych organizmu.

Błony każdej komórki naszych ciał składają się przede wszystkim z tłuszczu i cholesterolu. Można powiedzieć, że bez cholesterolu nie byłoby życia.

Tłuszcz i cholesterol z pożywienia przechodzą z jelit do krwi pod postacią trójglicerydów i cholesterolu. Część węglowodanów z pożywienia zamieniana jest w wątrobie na trójglicerydy. W krwi wszystko się miesza – trójglicerydy z tłuszczu i trójglicerydy z cukru oraz cholesterol z pożywienia i ten wytwarzany przez nasze ciała.

To się po prostu kupy nie trzyma, że cząsteczka, bez której nie byłoby życia, która jest podstawowym budulcem błon komórkowych, którą nasze ciała produkują dość dużej ilości, szkodzi nam i powoduje choroby serca. Czy nasz gatunek by przetrwał te miliony lat ewolucji, gdyby sam produkował to, co go zabija? Czy dobór naturalny nie usunąłby tego „błędu”?

Pomijam już fakt, że tzw. „zły cholesterol” LDL jest niezmiernie ważny dla naszego układu odpornościowego i nauka jednoznacznie pokazuje – im mniej LDL, tym krótsze życie (o tym dalej).

Tak samo ogromną pomyłką jest promowanie niskotłuszczowej diety na obniżenie trójglicerydów, bo to po prostu nie działa – wątroba wyprodukuje więcej trójglicerydów ze spożywanych węglowodanów niż jesteśmy w stanie zjeść pod postacią mięsa albo jajek.

W moim przypadku należało przestać słuchać dietetyków, ograniczyć węglowodany i zacząć jeść więcej tłuszczu, żeby trójglicerydy w krwi spadły o połowę: Trójglicerydy i paleo – badania krwi.

Czy to możliwe, żeby dietetycy się mylili także w przypadku cholesterolu? Myślę, że odpowiedź należy do naukowców i przeprowadzanych przez nich badań. Zobaczmy, co wyniki badań mówią o cholesterolu (szczególnie LDL) i naszym zdrowiu.

W badaniu z zeszłego roku naukowcy wzięli pod lupę 13680 pacjentów z zawałem mięśnia sercowego i 9717 z ostrą niewydolnością serca i sprawdzano ich umieralność w ciągu kilku lat po wypisaniu ze szpitala.

Okazuje się, że pacjenci z hiperlipidemią, którą zdefiniowano jako poziom cholesterolu LDL powyżej 100 mg/dl, żyli dłużej niż ci z niskim „prawidłowym” cholesterolem LDL {2}.

W innym badaniu obejmującym 347 osób w wieku 65 lat i więcej wyszło jasno, że sam cholesterol nie ma nic wspólnego z chorobami układu krążenia, a im wyższy cholesterol, tym niższa śmiertelność {3}.

Badanie obejmujące 105 Islandczyków w wieku 80 i więcej lat wykazało, że ci z najwyższym cholesterolem mieli o połowę mniejszą umieralność niż ci z najniższym {4}.

Jeszcze inne badanie 724 Holendrów z Lejdy w wieku 85 i więcej lat obserwowanych przez 10 lat pokazało, że największą umieralność mieli ci z najniższym cholesterolem. Badacze nawet wyliczyli, że na każde 38 mg/dl mniej całkowitego cholesterolu w krwi ryzyko śmierci wzrastało o 15% {5}.

W badaniu obejmującym 92 kobiety w wieku 60+ lat wyliczono, że najniższą umieralność miały panie z cholesterolem całkowitym 7 mmol/l (270 mg/dl) – nawet 5 razy mniejszą niż panie z cholesterolem 4 mmol/l (155 mg/dl) {6} – nic dziwnego, że cholesterol w krwi nazywa się czasem miarą witalności.

Tych badań jest dużo więcej i mógłbym wyliczać i wyliczać, ale nie o to chyba chodzi. Rezultat jest jasny – im więcej cholesterolu na starość, tym mniejsza umieralność. Prawdopodobnie wiąże się to z tym, że cholesterol w krwi to cegiełki do naprawiania ubytków w organizmie oraz z rolą cholesterolu LDL w naszym systemie immunologicznym.

W swojej krwi masz miliardy cząsteczek cholesterolu. W każdej sekundzie tysiące razy przekraczają one ściankę naczyń krwionośnych dostarczając niezbędne składniki komórkom. Gdyby rzeczywiście cholesterol zabijał, to byłbyś martwy w ciągu sekund.

Co w takim razie powoduje choroby serca? Tak, jest to cholesterol LDL, który przylepia się do uszkodzonych naczyń krwionośnych. Ale to cukier i stany zapalne powodują, że ściany żył i tętnic stają się „lepkie” dla cholesterolu LDL.

Problemem nie jest jednak LDL, co lekarze i dietetycy nam wmawiają. Problemem są węglowodany i cukier, prozapalne pokarmy (przede wszystkim zboża), wszechobecne chemikalia itp.

Mamy dość trochę badań naukowych pokazujących, że insulinooporność i stany zapalne powodują „lepkie” naczynia krwionośne {7, 8, 9, 10, 11}.

Ryzyko miażdżycy u cukrzyków jest tak duże, że nawet ci z niskim cholesterolem LDL mają większe ryzyko chorób serca niż nie-cukrzycy z wysokim LDL {12}.

No dobrze, dotyczy to cukrzyków i ludzi z insulinoopornością, których mamy wśród nas zdiagnozowanych około 1/3 (35% Amerykanów), a przecież choroby serca dotyczą prawie wszystkich. Masz rację, ale kluczem jest słowo „zdiagnozowanych”.

Według całkiem niedawnych badań tylko 12% Amerykanów jest zdrowych metabolicznie, a 88% posiada w jakimś stopniu upośledzoną gospodarkę cukrową i czułość na insulinę {13}.

Teraz już wiemy, dlaczego choroby serca dotykają prawie każdego, nawet sczupłych, bo przecież nie trzeba być otyłym, by byći nsulinoopornym.

Ci sami lekarze i dietetycy, którzy uważają, że cholesterol szkodzi, uznają zawał i podobne choroby układu krążenia za jedne z chorób cywilizacyjnych. Czyli według nich cholesterol (którego przez ostatnie co najmniej milion lat zjadaliśmy całkiem sporo) w ogóle nie szkodził, a nagle zaczął nas zabijać, gdy z łowców-zbieraczy zamieniliśmy się w rolników uprawiających zboża.

Zaiste urocza logika. Widać jak na dłoni, że cholesterol nie jest problemem, a są nim cukier i wszechobecne zboża. Tylko ciekawe, kiedy to dotrze do dietetyków?

Czytaj więcej: Dieta paleo | Paleo dla początkujących | Efekty diety paleo | Żywieniowe fakty i mity | Dieta na… | Paleo dla dzieci? | Styl życia paleo